Dziwny to był dzień, bo czyż to śnieg spadł w samym środku skwaru? Nie, to śnieżnobiałe płatki róż sypały się z nieba w jednym tylko jedynym miejscu, a gdy wszyscy już się zebrali, by to niezwykłe zjawisko podziwiać, te poderwały się do szalonego tańca z wiatrem, który nie wiadomo skąd i krwistoczerwone płatki począł przywiewać. Feria barw wirowała przed oczyma zebranych, układając się w określony kształt, bramę z różanego kwiecia. A kiedy ostatni płatek doń przylgnął, pachnąca klamka opuściła się, a zza drzwi wynurzyła się kobieta, w długą, karminową suknie przyodziana. Włosy jej koloru hebanu, kaskadami spływały po odkrytych plecach, oczy zaś barwy gorzkiej czekolady powiodły po poddanych.

- Mieszkańcy królestwa! Nie mam w zwyczaju posyłać heroldów, by przekazywali Wam moje słowa, albowiem do mnie powinien należeć ten obowiązek! – odezwała się donośnym głosem, by każdy usłyszał, by nikt nie czuł się poszkodowany, wszak wiadomo że z powtarzania jeden przez drugiego, same plotki się tylko rodzą – Na wstępie chciałam jednakże przeprosić parę książęcą, jako że odebrałam im tę przyjemność... Otóż ogłaszam nowy konkurs, do którego może przystąpić każdy, kto posiada dowód osobisty i potrafi się wysłowić należycie a także zna podstawowe, najważniejsze prawo... Jakie o tym dowie się w trakcie. Ogłaszam zatem konkurs na bibliotekarza Królestwa Żywiołów! W Wielkiej Sali na dworze królewskim (Forum) zostanie otwarta rekrutacja, na którą można stawić się osobiście, bądź przysłać swe zgłoszenie. W obydwu przypadkach, będzie brana pod uwagę forma wypowiedzi. Własne opowiadanie bądź utwór nie będą wymagane. Bibliotekarz zostanie wybrany tylko jeden, a wyboru dokonają nie tylko Władcy, ale i książęta. Dziękuję za uwagę...

Pełne usta kobiety wykrzywił nieznaczny uśmiech, ukazując nieco jej śnieżnobiałe kiełki. Nie dane było jednak przyjrzeć się czy były to kły długie jak u Wampirów, czy też króciutkie, niczym demonie... W mig płatki tworzące bramę rozsypały się, by otoczyć ją gęstym wirem, a kiedy opadły, po kobiecie nie pozostał żaden ślad.

Być może pytanie me nie na miejscu jest, jednakże wiedzieć chciałem, jakie korzyści status Bibliotekarza daje?
Jam wojem jest, a z miłości książek, żem przewracać nie chce, ot co!

podpisano

Pohenix Aldriel

Bycie bibliotekarzem nie koliduje z wojowaniem. Wszak nie spodziewam się by biblioteka była zawalana od razu stosami dzieł. Tak naprawdę, jest to ranga przynosząca satysfakcję. Zwłaszcza dla kogoś kto lubi czytać opowiadania i poezję, bo wszystko oczywiście należy sprawdzić przed opublikowaniem.

Wieści usłyszała o naborze na bibliotekarza. Nie czekając na nic ruszyła do wielkiej sali gdzie przyjmowano zgłoszenia. Nic jej nie szkodziło zgłosić się. Uwielbiała pisać a nawet i wiersze czasami naskrobała. Jako nimfa poezję uwielbiała. Gdy dotarła na wyznaczone miejsce rzekła swym melodyjnym głosem.
- Witam..
Skłoniła się dwornie bo i maniery miała nienaganne.
- Przybywam w sprawie naboru na bibliotekarkę.. Chciałam zgłosić swą kandydaturę.
Delikatny uśmiech zdobił jej usteczka. Teraz mogła czekać na wybory i czy się nada według władzy miasta.

Dumna była, że Królowa Kitana i jej pozwoliła udział brać w wyborach. Czuła się z tego powodu wspaniale. O wyznaczonej godzinie pojawiła się w sali głównej, gdzie niedługo pojawić się mieli kandydaci. Na sobie miała kremową, wytworną suknie ze złotymi zdobieniami. Na głowie jej widniał srebrny diadem. Nie lubiła rzucać się w oczy. Jednak bądź co bądź, było to oficjalne spotkanie. Nie mogła pozwolić sobie by zbezcześcić rangę jaką jej powierzono. Cztery wysokie krzesła i dwa niskie stały za pięknie zdobionym biurkiem. Zajęła więc jedno z niskich, wiedziała, że wysokie należą do Władców. Usiadła i czekała.. Godziny wlokły się niemiłosiernie. W końcu pojawiła się... nimfa. Na ustach kobiety pojawiło się lekkie zdziwienie. Uśmiechnęła się jednak do niej życzliwie.
- Moje oczy radują się widząc tak piękną i chętną istotę, jak ty. - powiedziała wolno, spokojnie. Na biurku leżały jakieś papiery. Nie spojrzała jednak na nie. Patrzyła na nimfę. - Chciałabym, żebyś odpowiedziała mi na kilka pytań. Po pierwsze. Jak się nazywasz, Moja Droga. Bym mogła sprawdzić, czy papiery odpowiednie, godne mieszkańca, otrzymałaś. Po drugie. Dlaczego bibliotekarka? Proszę, powiedz coś więcej o sobie. Jakie masz wyobrażenie na temat tej rangi. I po trzecie. Słyszałam, że Książę Vereal spisuje dzieje, historię tej Krainy. Czy będziesz w stanie poświęcić kilka chwil swego czasu by mu w tym pomóc? - zamilkła. Oparła się wygodnie, czekając co nimfa odpowie.

Siedziała na swym miejscu nieco już znużona. Frekwencja była niska, żadnych chętnych na to stanowisko, szkoda... Zatrzasnęła swój notatnik i już miała wstać i wyjść po prostu, kiedy do pomieszczenia wkroczyła kobieta o ujmującej aurze. Kitana oparła się wygodnie i czekała. Tak, to była driada albo nimfa, tylko one roztaczały wokół siebie taką czarującą atmosferę. Królowa uśmiechnęła sie lekko chcąc dodać dziewczęciu otuchy. Zatem znalazła sie odważna. Kiedy jednak skończyła mówić, kobieta pochyliła się do przodu i przemówiła:

- Po pierwsze, nie dosłyszałam jak brzmi Pani godność, po drugie, czy jest Pani pewna, jaka odpowiedzialność będzie na Pani ciążyła? Każdy złożony w bibliotece pergamin, należy sprawdzać nie tylko pod względem poprawności gramatycznej i stylistycznej, ale też autorskiej. Czy wystarczy Pani czasu i chęci, by wszystko dokładnie sprawdzać przed dodaniem? to mozolna praca a ja nie pozwolę, na grafomanskie utwory w naszych zbiorach.

Elf siedział, znudzony bezczynnością i nudnawą rozmową z Płomykiem. Mały Ognik był wesoły i energiczny, ale jako rozmówca na dłuższą metę był nieznośny. Właśnie poprawiał swoją szatę o kolorze ognia, z popielnymi wzorcami przeplatanych złotą nicią. Właśnie srebrna korona przekrzywiała się na jego głowie i o to weszła owa driada, rusałka czy też inna nimfa - nie widział między nimi różnicy, gdyż sprawa była prosta - one nie kochają ognia, a jego rasa kocha ogień, toteż więzy między tymi rasami nie były ciepłe. Jednakże książę nie powinien mieć uprzedzeń rasowych, toteż poprawił koronę, wysłuchał Vivarry, Naamy, Kitany, a potem sam rzekł:

- Witaj, nieznajoma. Mam nadzieję, że odpowiesz na wcześniej zadane pytania, a ja mam małe zadanie dla Ciebie. Otóż, każdy bibliotekarz powinien być dobrym bajarzem, trubadurem bądź poetą, czy wszystkim naraz, toteż, aby sprawdzić Twoją wiedzę - opowiedz nam jakiś mit związany z naszą krainą.